TTurks Roket Takımı’nın TEKNOFEST heyecanı TRT Haber’de

Aylarca gece gündüz üzerinde çalıştıkları roketi gökyüzünde görmek için Erzurum’dan kalktılar, Aksaray’a Roket Yarışması’na geldiler. TTurks Roket Takımı’nın TEKNOFEST macerasına biz de ortak olduk.

Ahmet Erbil Yılmaz, Buğrahan Tezgel, Kübra Nur Gökbulut, Mehmet Günkesen, Ömer Faruk Gürbüz ve Taha Bayrak.

Onlar, karşılarına çıkan zorluklara rağmen pes etmeyen roket takımının üyeleri. Takımın adı TTurks. Erzurum Atatürk Üniversitesi öğrencileri, TEKNOFEST Roket Yarışması’na uzanan bir maceraya atıldılar.

Aylarca gece gündüz çalıştılar. Yeri geldi uykusuz kaldılar yeri geldi sosyal hayatlarından feragat ettiler. Her şey tasarladıkları roket parçalarını birleştirip uçurmaya hak kazanmak içindi. 

TEKNOFEST Roket Yarışması’na orta irtifa kategorisinde katılan ekip, emeklerinin karşılığını aldı. Biz de TRT Haber ekibi olarak onların festival heyecanına ortak olduk. 

“Bütün senenin özeti gibiydi”

Aksaray Tuz Gölü Hisar Atış Alanı’nda düzenlenen yarışmaya gelebilmek için birçok aşamadan geçtiler. İlk gün montaj çalışmalarını tamamladılar. Roketi havalandırmaya hak kazanmak için hakemlerden 4 etiket almaları gerekiyordu. Aerodinamik, yapısal faydalı yük, kurtarma ve aviyonik. Ancak her şey istedikleri gibi gitmedi. Son anda yaşanan aksilikler nedeniyle tam bitti derken yeniden toparlandılar. Onların toparlanmalarına destek olan kişi de danışmanları Doç. Dr. Ersin Karaman’dı.

Takım, montaj aşamasında yaşanan zorlukları “Bütün senenin özeti gibiydi” sözleriyle anlatıyor. Yarışmaya hazırlanma sürecini, yarışma günlerinde yaşadıklarını ve roket havalandığında hissettiklerini onlardan dinleyelim. 

Kübra Nur Gökbulut

Elektrik elektronik mühendisliği okuyorum, son sınıf öğrencisiyim. Bu sene ikinci kez TEKNOFEST Roket Yarışmasına katılıyoruz. Aviyonik bölümündeyim, roketin elektronik kısmıyla ilgileniyorum.

Ortada hiçbir şey yokken roket tasarlamaya başlıyoruz. Bizim takımımızda farklı bölümlerden de arkadaşlarımız var. Herkes kendi alanıyla ilgili çalışmalarını yapıyor, tasarımı yapıyoruz. Sonra parçaları tedarik ettirmeye çalışıyoruz. Roketimizin motoru hariç hepsini biz tasarlayıp üretmeye çalışıyoruz. Bu konuda okulumuzdan destek almaya çalışıyoruz, sponsor arıyoruz. Bazen aksaklıklar oluyor bu bir yılın içinde çok şey yaşadık. 

“Bütün yılımız 3 bin metrede göklerde uçtu”

Montaj yapıp teslim etmemiz gerekiyor, zor anlar yaşadık. Az kalsın yetiştiremeyeceğiz zannettik. Çok tuhaf bir gündü ama sonunda başarıyla teslim ettik. Aslında o gün bizim bir yılımızın özeti. Bir yılda ne yaşadıysak aynısını yaşadık. Bizi yarışmaya geri döndüren şey o roketi havada görmek. 3 bin metreye onun uçması fikri her şeyi katlanılabilir hale getirdi. Bütün yılımız 3 bin metrede göklerde uçtu.

Buğrahan Tezgel

Endüstri mühendisliği 3. sınıf öğrencisiyim. TTurks Roket Takımı’nda finansal sorumluyum, aynı zamanda kurtarma ve aviyonik işlerine bakıyorum. 

Roketi birkaç saat içerisinde montajlamamız ve teslim etmemiz gerekiyor. Montaja saat 09.00’da başladık. Her şey yolundaydı aslında sonra iç yapısalları yerleştirirken aviyonik kısımda bir sıkıntı oldu. Pes etme noktasına geldik ama dedik ki madem buraya kadar geldik en sonuna kadar, en son saniyeye kadar bunu yapalım. Sonunda işlerimiz yolunda gitti çok şükür, başardık. 

“Sesi bile yetiyor insana”

Beni geri döndüren bir yıl boyunca verdiğim emekti. Şu raddeye geldim artık. Roketi uçarken havada göreyim benim için kâfi. Roket havalandığında muazzam bir duygu. Bir yıl boyunca emek veriyorsun, çabalıyorsun, roketi oluşturuyorsun. Zaten roketi bütün olarak tamamlayınca o bile yetiyor. Bir de onu havada görünce daha da bir heyecan verici oluyor. Sesi bile yetiyor insana.

Ahmet Erbil Yılmaz

Yönetim bilişim sistemleri 4. sınıf öğrencisiyim. Ben daha çok sistemin otonom tasarımına, elektrik sistemlerine, sensörlerine bakıyorum. Sponsor görüşmelerine gidiyordum, mekanikçi arkadaşa yardım ediyordum. Bir yandan kod yazıyordum. Çok yoğun bir süreç oldu. Bir haftada toplam 2,5 saat falan uyuduk. Atölyede yatıyorduk, kalkıyorduk. Yaşamadığımız sıkıntı kalmadı diyebilirim. 

Öncesinden de biz o roketi çok fazla hazır hale getirdik. Önceki gece de sabahladık zaten. Roketi montajladık koyduk, hiçbir sıkıntı yok. Aviyonik sistemler de çalışıyor ama o alandan kaynaklı herhalde sürekli bir aksilik çıktı. Kablo sıkışıyor, bantlar sıkıyor, kutu sıkışıyor. Hiçbir şekilde yolunu bulamadık. 3-4 saat boyunca aviyonik sistemi yerine yerleştirmeye çalıştık. O yorucuydu buranın sıcağı da çok fazla. Bir de Erzurumlu olunca sıcağa çok tahammülü olmuyor insanın. 

“Burada yaşadıklarımın bir daha eşini yaşayamayacağıma eminim”

Ben bir yerde çok bittim artık. Böyle oturdum sadece izledim. Sonra danışmanımız Ersin hoca çok yardım etti. Buraya kadar gelmişsin, bir yılda 5 rapordan geçmişsin. Bu kadar emek vermişken burada bırakmak çok mantıksız olurdu. Ayakların üzerinde duramayacak duruma geldik. Ersin hoca ve takım arkadaşımız Mehmet sağ olsun, çok hırslılardı bu sene. Orayı tamamladık. 

Gelen veriyi takip etmek için anten tutuyordum elimde. Roketi mi izliyim, anteni mi yönelteyim? Onun orada uçtuğunu görmek gerçekten anlatılamayacak bir duygu. Herkesin yaşamasını isterim bunu. Burada yaşadıklarımın bir daha eşini yaşayamayacağıma eminim. 

Ömer Faruk Gürbüz

Yönetim bilişim sistemleri 4. sınıf öğrencisiyim. Roketin otonom uçuşunu gerçekleştiren yazılımları geliştiriyorum. 

Birçok kez testini gerçekleştirdikten sonra onu uygulamanız, roketle bütünleştirmeniz, sistemi tamamlamanız gerekiyor. Bu süreç bizim için sıkıştı, pandemiden dolayı bütçe sıkıntısı oluştu. Gezdiğimiz firmalar da bize bunu söyledi. Pandemiden dolayı destek olamıyoruz dediler. Ama bir şekilde çabalayıp gelebildik buraya. 

“Roketi rampaya sürerken bir duygulanma oldu”

Aslında bütün senenin bir özeti gibiydi. Bütün sene de biz onları yaşamıştık, bir gün içinde bir seneyi tekrar yaşamış gibi olduk. Kopma anları oldu, heyecan oldu, roketi rampaya sürerken bir duygulanma oldu. Bütün duyguları yaşadık. Üzüntüyü de yaşadık sevinci de. Olmayacağını düşündüğümüz zaman bile oldu.

Vazgeçmediğimiz için buraya gelebildik. Buraya gelmek büyük bir iş. Buraya gelip de vazgeçmek zaten sonrası için bayağı üzücü olurdu. Bir sene boyunca yaptığınız bir şeyi havada görüyorsunuz, uçtuğunu görüyorsunuz. Duygu patlaması oluyor, duygulanıyorsunuz. 

Mehmet Günkesen

Makine mühendisliği bölümünde okudum. Bu sene mezun oldum. Şu anda mekanik teknik görevini yapıyorum. Montajda, üretimde herhangi bir tıkanıklıkta ben devreye giriyorum. 

Aviyonik sistem roketin beyni aslında, o olmadan roket bir hiç. Parçalar geç geldiği için deneyemedik hatta gece hiç uyumadık ve sadece roketin montajıyla ilgilendik. Bütün parçaları montajladık ama tek montajlamadığımız şey aviyonik sistem. Burada onu denemeye çalıştık. Hiç hesaba katmadığımız şeyler çıktı ortaya. Tasarımımız uymadı. 

Bütün duyguları aynı anda yaşadım. Son yarım saat kaldı, ben pes ettim o noktada. O dakikadan sonra bir şeyler oldu, bir umut geldi. Sonra yapmaya çalıştık arkadaşlarla, oldu, başardık.

“Parmağım delinecekse delinsin, yanacaksa yansın”

Eğer buradan elimiz boş dönseydik çok üzülürdüm. Parmağım delinecekse delinsin, yanacaksa yansın. Ne olacaksa onu görmek istedim. Son yarım saatte baktım olmuyor, oturdum sadece düşündüm ve inceledim, ne yapabilirim diye. Ona göre bir şeyler düşündük. Şükürler olsun oldu. 

Etiketleri alıp roketi uçurmak istedim, tek hedefim buydu. Onu da uçurduk. Roket uçtuğunda tarif edilemez bir duygu. O kadar emek verdiğin şey havada uçuyor, görevine gidiyor. 

Taha Bayrak

Takım lideriyim aynı zamanda tasarladığımız roketin aerodinamiğiyle ilgileniyorum.
Sorunlar yarışmadan 2 gün önce başlamıştı. Roketimizin başlığı hala gelmemişti. O olmazsa yoktu yarışma. Son gün geldi ama şöyle bir sıkıntı oldu, 2,1 kilogram fazlalığı vardı. Makinelerle onu bir şekilde hallettik. 2 gün hiç uyumadan o işlerin hepsini hallettik, atış alanına geldik. Aviyonik sistem öncesinde montajlanmamıştı. Roketin içine sokmaya çalışıyorsunuz bir yerde sıkışıyor aviyonik sistem. Tekrar çıkarıyorsunuz ve bu giriş çıkışlarda kablolar, her şey zarar görmeye başlıyor. 7-8 kere onu sokmaya çalıştık. Asıl parçayı koyamadan diğer parçaları montajlayamıyoruz hiçbir şekilde. Aviyonik sistem olmadığı için hiçbir şey yapamadık 6 saat boyunca. Bir senelik emek boşa gitti. Artık ben de elimi koydum düşünüyorum ne yapabiliriz diye. Sonra Ersin hoca, “Arkadaşlar bu bir yarışma. Olur, olmaz buradaki amacımız eğlenmek. Ona göre hareket edin” dedi.

“Tarif edilemez bir mutluluk”

Yapmanız gereken yorulana kadar, bitene kadar emek vermek, çalışmak. Takım olarak bunu yaptığımızı düşünüyorum. Sonunda buraya geldik, finale kaldık, montajdan onayımızı aldık, atış izni aldık, atışımızı yaptık. Bizim için bu kadarı kâfi zaten. 

Ateşleme çok farklı bir duygu. Bir yıl boyunca emek verdiğimiz şey gökyüzüne çıkıyor, hem de istediğiniz şekilde çıkıyor. Bu zaten tarif edilemez bir mutluluk. Yaptığınız çalışmanın doğru bir çalışma olduğunu gökyüzüne çıktığında anlıyorsunuz. Onun verdiği mutluluk bize her türlü yeter.

Atatürk Üniversitesi Öğretim Üyesi, ATA Teknokent Genel Müdürü Doç. Dr. Ersin Karaman 

Roketin birtakım parçaları bile son gün geldi. Çocuklar burada yurtta ağırlandılar. Orada sabaha kadar hiç uyumadan çalıştılar. Roketi buraya getirmeden önce hiç tam halini montajlamamıştık.

Son dakikaya kadar mücadele etmeye çalıştık. Bu festival benim için milli bir festival. Benim için bu festivalin en önemli şeyi milyonlarca insanın aynı ağızdan milli teknoloji demesi. Bundan 5 yıl önce, öyle zannediyorum hiçbir mühendislik öğrencisi rokete dokunmamıştır bile. Onlar yapıyorlar, benim derdim bu. 

"Buraya kadar gelmiş olmaları benim için zaten bir başarıydı"

Bence üniversitelerde öğrenilmesi gereken, edinilmesi gereken kabiliyetlerden biri de takım çalışması yapabilmek. Ortak bir hedefe yürüyebilmek. Büyük şirketler bu kabiliyete bakıyor. Bu ekibin bunu yapabileceğini gördüm. Beraber bir başarıya yürümek ya da beraber bir şeyi tamamlamak ya da başarısızlığı beraber kabullenmek. Benim için ilke buydu. Bu gençlerin ileride güzel şeyler üreteceklerini düşünüyorum. 

TTurks’ü şundan çok sevmiştim. ATA Teknokent’te bunlara bir alan vermiştim, çalışıyor falan. Ne zaman gitsem bu çocuklar orada çalışıyorlar. Bunlar hep "Hocam bize şu malzeme lazım" gibi taleplerle geldiler. Sonra şunu hissettim bu çocuklar benden hiç para istemediler. Bana hep malzeme listesiyle geldiler. En az bütçeyle katılan takım diyebilirim. Buraya kadar gelmiş olmaları benim için zaten bir başarıydı. 

TTurks Roket Takımı

TTurks Roket Takımı, 2018 yılında kuruldu. İlk liderleri Burak Bayık ve Mehmet Şahin. TTurks, Amerika’daki bir yarışma için kurulan bir takım. Kurulduğu sene TEKNOFEST roket yarışması yapmaya karar verince her şeyi bırakıp buradaki yarışmaya hazırlandılar.

Yarışmaya girdikleri ilk sene yüksek irtifada Türkiye üçüncüsü, ikinci sene alçak irtifada Türkiye dördüncüsü, yüksek irtifada Türkiye sekizincisi oldular.

TEKNOFEST 2020 Roket Yarışması

ROKETSAN ve TÜBİTAK SAGE’nin desteğiyle düzenlenen Roket Yarışması’nın roket atışları 1-13 Eylül arasında yapılıyor.

TEKNOFEST Roket Yarışması, Türkiye ve yurt dışında öğrenim gören lise, lisans ve lisansüstü öğrencilerine yönelik hazırlandı. Başvuran 516 takım arasından 82 takım atış yapmaya hak kazandı. Takımlara toplamda 900 bin liradan fazla destek verildi.

Yarışmanın amacı öğrencilerin uzay teknolojileri alanına ilgilerini artırarak, kabiliyetlerini geliştirmek. Montajda başarılı olan takımlar roketlerini gökyüzüyle buluşturuyor.

Üç farklı kategoriden oluşan yarışmada, takımlardan 4 kilogramdan daha az olmayacak bir faydalı yükü 1500 metre, 3000 metre veya 6000 metre irtifaya çıkaracak bir roket tasarlayıp üreterek fırlatmaları bekleniyor.