Nasrettin Hoca fıkraları nedir? Nasrettin hocanın komik fıkraları! En komik fıkralar listesi!

Nasrettin Hoca fıkraları nedir? Nasrettin hocanın komik fıkraları! En komik fıkralar listesi! araştırılıyor. Nasrettin Hoca fıkraları hem eğlenceli hem de öğretici nitelikleriyle bilinir. Bu fıkralar, Türk kültürünün varlıklı bir modülüdür ve insanları güldürerek düşünmeye teşvik eder. Nasrettin Hoca fıkralarının eşsiz dünyası, her yaştan insanın keyifle paylaşabileceği unutulmaz öğretiler sunar. İşte sizler için Nasrettin Hoca fıkraları nedir? sorusunun cevabı. Nasrettin hocanın komik fıkraları! En komik fıkralar listesi!

NASRETTİN HOCA FIKRALARI NEDİR?

Nasrettin Hoca fıkraları, eğlenceli olduğu kadar öğretici bildiriler da içeren hikayelerdir. Halk ortasında yüzyıllardır anlatılan bu fıkralar, insanları güldürerek düşündürmeyi başarır. Türk kültürünün pahalı bir mirası olan Nasrettin Hoca fıkraları, bugün bile popülerliğini koruyor.

Nasrettin Hoca’nın Parayı Veren Düdüğü Çalar Fıkrası

Çocuklar, pazara gelen Nasreddin Hoca‘nın etrafını sarmış. “Hoca, bana düdük al!” demiş biri. “Bana da, bana da!” demiş bir başkası.

Diğerleri de sırayla:

– Ben de düdük isterim!

– Bir tane de bana!, demişler.

İçlerinden yalnızca biri Nasreddin Hoca‘ya düdük parası vermiş. Hoca, parayı alıp pazara gitmiş.

Hoca, akşam pazardan dönünce çocuklar etrafını sarmış. Her biri düdüğünü istemiş. Cebinden bir düdük çıkaran hoca, parayı veren çocuğa vermiş.

Diğer çocuklar daima bir ağızdan bağırmış:

– Hani bizim düdüğümüz?

Nasrettin Hoca gülerek,

– Parayı veren düdüğü çalar, demiş.

Nasrettin Hoca’nın Ya Tutarsa Fıkrası

Nasreddin Hoca bir gün gölün kıyısına sarfiyat. Elinde koca bir kaşık yoğurdu da yanına almış.

Nasreddin Hoca, kaşığındaki yoğurdu göle sokmuş ve yoğurdu göle boşaltmış.

O sırada köylülerden biri onu görmüş ve şaşkınlıkla:

– Hoca ne yapıyorsun, diye sormuş.

Hoca gülümseyerek:

– Gölü mayalıyorum, ne yapayım, demiş.

Adam, Hoca’ya bakmış ve kahkaha atarak:

– Ne diyorsun be Hoca, çıldırmış olmalısın. Koskoca göl hiç maya fiyat mı?, demiş.

Hoca gülümsemesini hiç bozmadan:

– Pekala fakat ya tutarsa, demiş.

Nasreddin Hoca bir gün köpeğiyle birlikte dolaşıyormuş. Yolda karşılarına bir küme insan çıkmış ve Nasreddin Hoca‘ya köpeğinin akıllı olup olmadığını sormuşlar. Hoca, “Tabii ki akıllı, hatta dünyanın en akıllı köpeği!” demiş. Merak edenler sormuş: “Peki, nasıl anladınız?” Hoca gülerek, “Gördüğünüz üzere, şu an sizinle konuşuyor, benim yerime yanıt veriyor” demiş.

Bir gün Nasreddin Hoca yemek yaparken tenceresi düşmüş ve kırılmış. Beşerler merakla Hoca’ya ne olduğunu sormuşlar. Hoca gülerek, “Aslında ben tencereyi düşürmedim, o kendisi düştü” demiş. Beşerler şaşırmış ve sormuş: “Nasıl yani?” Hoca yanıtlamış: “Tencereyi duvara dayamıştım, sonra da duvar kaçtı!”
Nasreddin Hoca bir gün bir doktora gitmiş ve “Doktor Beyefendi, ben meczup miyim?” diye sormuş. Tabip, Hoca’yı incelemiş ve “Hayır, sen meczup değilsin” demiş. Hoca sevinçle doktora dönmüş ve “Teşekkür ederim, Tabip Beyefendi. Bu çok rahatlatıcı bir haber. Zira komşularım bana daima meczup olduğumu söylüyorlar!” demiş.
Nasreddin Hoca’nın eşeği ölmüş. Hoca, “Bu eşeği nasıl gömersiniz?” diye sormuş. Köylüler, “Toprağa gömeriz, Hoca” demişler. Hoca, “Hayır, yanlış. Toprağı evvel eşeğe gösterip sonra gömün” demiş.
Hoca bir gün atına binmiş ve aksi istikamete gerçek giderken köylüler ona, “Hoca, nereye gidiyorsun? Yol ters” demişler. Hoca karşılık vermiş, “Benim meselem yol değil, yön” demiş.

Nasreddin Hoca bir pazardan satın aldığı bir koyunu meskene getirirken, biri ona, “Hoca, koyunu neden kucağında taşıyorsun?” diye sormuş. Hoca yanıt vermiş, “Ne yapayım, koyun da beni kendi kucağında taşımıyor ki!”
Bir gün Nasreddin Hoca, su kuyusuna düşmüş. Beşerler yardım etmek için koşmuşlar ve “Hoca, nasıl düştün?” diye sormuşlar. Hoca gülerek, “Kuyunun suyu beni çağırdı, ben de gitmek istedim” demiş.
Hoca’nın konutuna hırsız girmiş ve tüm bedelli eşyaları çalmış. Komşuları, “Hoca, nasıl oldu da fark etmedin?” diye sormuş. Hoca karşılık vermiş, “Ben meskende değildim, hırsızın gelmesini nasıl fark edebilirim ki?”
Nasreddin Hoca bir gün pazarda oturuyormuş. Yanına biri gelip, “Hoca, dükkânın önünde yürüyene üzülme” demiş. Hoca gülerek, “Üzülmem natürel ki, benim dükkânım yok ki!”
Hoca bir gün çocuğuyla birlikte yürüyormuş. Çocuğu düşmüş ve ağlamaya başlamış. Hoca, “Ağlama, ağlamak düşmeyi geri getirmez” demiş.
Hoca, mescide girmek için abdest almak istemiş, ancak abdest suyu bitmiş. Hoca, “İyi ki Allah her şeyi bilir” diyerek çeşmeden abdest alırken su kesilmiş. Hoca, “Evet, Allah her şeyi sahiden de bilir” demiş.
Hoca bir arkadaşıyla yürüyormuş ve arkadaşı, “Hoca, ne kadar yol kaldı?” diye sormuş. Hoca yanıt vermiş, “Yol değil, para kaldı. Yol daha çok var!”

Bir gün Nasreddin Hoca’nın etrafını güvercinler sarmış. Hoca, “Güvercinlere ne oldu?” diye sormuş. Birisi, “Yem vermek için etrafınıza toplandılar, Hoca” demiş. Hoca gülerek, “O vakit beni yem sanıyorlar, çabuk dağılsınlar!” demiş.
Hoca’nın eşeği sırtında ağır bir yük taşıyormuş. Beşerler, “Hoca, eşeğe merhamet et, yükü hafiflet” demişler. Hoca karşılık vermiş, “Ben yükü hafifletsem de eşek sevinmez ki!”
Hoca bir gün kendi meskeninin önünde otururken biri gelmiş ve “Hoca, sen burada ne yapıyorsun?” diye sormuş. Hoca gülerek, “Bilgi sahibi olmak için meskenin içine girmeye gerek yok, buradan da görülebiliyor her şey!”
Nasreddin Hoca bir arkadaşıyla kahvehaneye gitmiş. Arkadaşı, “Hoca, bu köyde herkes bizi izliyor üzere hissediyorum” demiş. Hoca gülerek, “Tabii ki izliyorlar, bu köyde televizyon olmadığı için bizi seyrediyorlar!”
Hoca bir gün birine borç para vermiş. Ortadan uzun bir vakit geçmesine karşın parasını geri alamamış.

Sonunda karşısına çıkan şahsa, “Borcumuzu unuttun mu?” demiş. Karşısındaki kişi gülerek, “Hoca, sen bana hiç para vermedin ki!” demiş. Hoca sevinerek, “Oh, ne kadar şükür, âlâ ki hatırlattın!” demiş.
Bir gün Nasreddin Hoca, bir arkadaşına, “Bana en sevdiğin kitabı ödünç verebilir misin?” demiş. Arkadaşı karşılık vermiş, “Tabii ki, hangi kitabı istiyorsun?” Hoca, “Yarın dükkâna bırakırım” demiş.

NASRETTİN HOCA KİMDİR?

Nasreddin Hoca, 1208 yılında Hortu’da dünyaya gelmiş ve 1284 yılında Akşehir’de vefat etmiştir. Nasrettin Hoca, Anadolu Selçukluları periyodunda Hortu ile Akşehir ve etrafında yaşayan efsanevi kişidir.

Çoğunlukla hazırcevap ve mizah anlayışını haiz bir bilge olarak aksettirildiği kıssalarla tanınan Nasreddin Hoca’nın gerçekte yaşayıp yaşamadığına, yaşadıysa gerçek kişiliğinin ne olduğuna dair tartışmalar olmakla birlikte gerçek bir tarihî kişilik olduğuna dair birtakım dokümanlar bulunmaktadır. Bu dokümanlardan edinilen bilgilere nazaran 1208 yılında Hortu köyünde doğan Nasreddin Hoca burada temel eğitimini aldıktan sonra Sivrihisar’da medresede eğitim görmüş ve babasının mevti üzerine döndüğü memleketinde köy imamlığı vazifesini üstlenmiştir. Nasreddin Hoca, bir mühlet sonra periyodun tasavvufi fikir merkezlerinden Akşehir’e göç ile Mahmûd-ı Hayrânî’nin dervişi olarak Mevlevîlik, Yesevîlik yahut Rufâilik yoluna mensup olmuştur. Akşehir’de mülki misyonlar üstlenen ve tıpkı vakitte Akşehir etrafındaki yörelerde de kısa vadeli bulunduğu düşülen Nasreddin Hoca 1284’te yeniden Akşehir’de ölerek günümüzdeki Nasreddin Hoca Türbesi’ne gömülmüştür. Nasreddin Hoca’nın ismine anlatılar kıssalar etrafında gelişen efsanevi kişiliği vefatıyla birebir yüzyıl içerisinde ortaya çıkmış olup Nasreddin Hoca ismine addedilen yazılı anlatılar yüzyıllar içerisinde onlarla tabir edilen sayılardan binlere kadar çıkmıştır. Çoğunlukla hazırcevap bir alım olarak aksettirildiği kıssaların yanı sıra Nasreddin Hoca’nın mânâsız kelamlar söyleyen akıldan noksan birisi olarak sunulduğu farkı kişilik özellikleri barındıran öyküler de bulunmaktadır. Ermiş bir alımdan saçma kelamlar sarf eden bir mecnuna kadar birçok farklı kişilik özelliği bulunduran bu kıssa çeşitlenmesinin anonim anlatıların da vakitle Nasreddin Hoca ismine bağlanmış olabileceği ihtimali ile açıklanmaktadır. Günümüzde bibliyografik bir kıymeti bulunan Nasreddin Hoca yazılı kültürünün bilinen en eski anlatısına 1480 yılında telif edilen Saltuknâme’de rastlanmakla birlikte Povest o Hoce Nasreddine serisi 1,5 milyon ile şimdiye dek en fazla satışı yapılan Nasreddin Hoca derlemesidir. Bu yapıtlardan derlenen fıkralar, içerdiği bildiriler, özellikleri ve mitolojik ögeler üzere farklı bağlamlarda incelenmiş olup birçok ülkede eğitim-öğretimde de kullanılmaktadır.

Yeni doğan bebeğin bebek bağının türbesine gömülmesi, yeni evlilerin birinci olarak türbesini ziyaret etmesi üzere halk inanışlarında yer edinen Nasreddin Hoca’ya dair kıssalar Türk halklarının yanı sıra Araplar, Bulgarlar, Çinliler, Farslar, Macarlar, Ruslar üzere farklı toplumlarda da yer edinmiş olup Naara Suoks, Jiyrenşe Şeşen üzere mahallî kahramanlarının anlatıları ile iç içe geçmiş hâldedir. Geniş bir coğrafik alana yayılımına bağlı olarak sanat ve tanınan kültür alanlarında Nasreddin Hoca’ya dair çokça eser verilmiştir. Bunların ortasında 1775-1782 yılları ortasında yazılan Nasreddin Hoca’nın Mansıbı bilinen birinci oyun, 1939’da gösterime giren Nastradin Hoca i Hitar Petar bilinen birinci sinemadır. Ayrıyeten 1996 yılı UNESCO tarafından tüm dünyada Nasreddin Hoca Yılı olarak kutlanmış olup günümüzde Nasreddin Hoca ismine şenlikler, müsabakalar ve bilimsel toplantılar düzenlenmektedir.

Efsanevi kişiliği

Fıkralardan türeyip Nasreddin Hoca’yı ermiş, alım, hazırcevap, meczup dolu gösteren ve birçok farklı kişilik özelliği yansıtan çeşitli anlatılar mevcuttur. Fıkralarının sayısının geçmiş yazılı yapıtlara yanlışsız gidildikçe azalması bir grup anonim fıkraların vakitle Nasreddin Hoca ismine bağlanmış olabileceği ihtimalini güçlendirmekte[54] ve efsanevi Nasreddin Hoca kişiliğinin bu biçimde çeşitlendiğini düşündürmektedir. Saltuknâme’de geçen bir fıkraya nazaran birebir pirin müridi olan Sarı Saltuk, Nasreddin’e Akşehir’de rastlar. Nasreddin, Saltuk’a altın, gümüş tabaklar içinde yiyecek ikram eder. Bu gösteriş karşısında Sarı Saltuk, kendi kendine “Bu adam sanki bu kadar serveti babasından miras mı aldı yoksa kendini mi kazandı?” diye sorar. Konuğunun aklından geçenleri sezen Nasreddin der ki: “Bütün bunlar babamdan kaldı. Benim, bu dünyaya gelirken getirdiğim ve bir gün dünyayı terk ederken de götüreceğim üç objedir.” Saltuk’un “Bu üç obje nedir?” sorusuna Nasreddin Hoca’nın yanıtı “Bir sikimle iki taşağım.” olur. Bu kaba kelamlar Sarı Saltuk’un garibine sarfiyat lakin fikrini yüksek sesle anlatmaya yürek edemeyerek kendi kendine “Böyle bilge bir adam manasız şeyler söylemez, her halde kelamlarının saklı bir manası vardır. Sanki ne demek istedi?” diye düşünür. Nasreddin konuğunun aklından geçenleri sezer ve der ki: “Kafanı boş yere yorma, söyleyeyim; bu üç şeyden gayem: Birincisi iman, ikincisi amel, üçüncüsü de ihlâstır.” Bu fıkra Nasreddin Hoca’nın kişiliğinin bir türlü mistik yorumudur ve vefatından şimdi iki yüzyıl sonra kişiliğine aslından büsbütün farklı, karşısındakinin kanılarını keşfetme üzere nitelikler yakıştırıldığı görülmektedir.