Alev savaşçıları, ormanlar kurtulsun diye mücadele ediyor

Orman işçisi Görkem Hasdemir ve gönüllü Şahin Akdemir, Marmaris’te geçen sene çıkan orman yangınlarında alevlerle mücadele ederken can verdi. Hayatını kaybeden bu iki kahraman gibi günlerce süren yangınlarda canla başla mücadele eden alev savaşçıları Antalya ve Muğla’daki yangınların yıl dönümünde konuştu.

Muğla’nın Marmaris ilçesinde geçen yıl 29 Temmuz’da çıkan ve 9 gün sonra kontrol altına alınabilen orman yangınında Orman İşçisi Görkem Hasdemir ve gönüllü Şahin Akdemir, alevlerle mücadele ederken hayatını kaybetti.

Bu iki alev savaşçısının ismi bir hatıra ormanında yaşatılıyor.

"Dışarıdan gelen ekiplerimizin kılavuzluğunu yaptım"

Güvenlik görevlisi Uğur Ersoy alev savaşçılarına el uzatan binlerce gönüllüden biri. Günlerce süren mücadelenin en başından beri sahadaydı.

Yangının 15’inci dakikasında içeride olduğunu aktaran Ersoy, "Dışarıdan gelen ekiplerimizin kılavuzluğunu yaptım. Öğretmenlerimiz var, doktorlarımız var, işletmeci arkadaşlarımız var, askeri personelimiz var, bir sürü ev hanımlarımız var" dedi.

Mücadelenin ne kadar zor olduğunu yangının ortasında kalınca anladılar.

"Mücadeleyi kaybetmedik, çalıştık"

Bir diğer Orman İşçisi Şuayip Ege de mazi çok derin olunca biraz duygulandığını söyledi. Ege, "Antalya yangınına devam ettik biz, çıkış yaptık. Oradan müdahaleye başlayacakken Mersin yangınına hareket etmemizi istediler, evleri kurtarmaya çalıştık." diye konuştu.

Tam o sırada Marmaris yangını başladı. Şuayip Ege, baba ocağını saran alevlerle mücadeleye girişti.

2014’te hobi olarak klarnete başladığını söyleyen Ege, "Aracımın içinde o da yandı, babam rahmetlinin verdiği klarnetti. Ama mücadeleyi kaybetmedik, çalıştık" dedi.

"Acıyı kalbimize gömerekten canla başla mücadele ediyoruz"

Alevlerle mücadelede hayatını kaybedenlerle ilgili de konuşan Ege, "Hani ‘Ormancı’ türküsünde yoktan bir acı bıraktı dediği var ya; insanların bazıları yoktan bir acı bırakıyor içimize ama o acıyı kalbimize gömerekten canla başla mücadele ediyoruz." ifadelerini kullandı.

‘Ormancım’ diye seslenirler birbirlerine. Yüzleri kömür karası, elleri ateş gibi. Ormanlar yedikleri ekmek, içtikleri su… Hiç isterler mi küle dönsün evleri?